نشریه دانش سلامت و دین

اسیر راز نشدن!

قال الامیرالمؤمنین علی(علیه‌السلام):

«سرّک أسیرک فإن أفشیته صرت أسیره»¹

امام علی(علیه‌السلام) می‏‌فرمایند: «راز تو در بند توست، اگر آن را فاش کنى تو در بندش خواهى شد.»

همان‌گونه که در جریان هستید، قرار بر این بود که در هر جلسه درس، آیه‌‏ای از قرآن کریم و یا یک حدیث شریف بیان شود و این آیات و روایات با موضوع و مبحث کلاس اخلاق پزشکی و اخلاق حرفه‌­ای دانشجویان رشته­‌های علوم سلامت مرتبط باشد. از چهار شماره‌­ی پیش، موضوع «امانت­داری»، با بهره‌­گیری از آیات قرآن کریم و روایات شریفه، مطرح شد. در شماره‏‌های قبل نشریه، با استناد به آیه‌­ای از سوره­ مبارکه یوسف و روایات شریفه، موضوع رازداری بحث شد.

‏آنچه از فرمایش مولای متقیان برداشت می­‌کنم این است که تا وقتی راز بیمار (و همه‌­ی آنچه از بیمار می­‌دانیم، می­‌تواند راز به‌حساب آید) را فاش نکرده­‌ایم، آن راز در دست ماست، اما از زمانی که آن راز را فاش کردیم، ما اسیر و گرفتار آن راز خواهیم بود؛ بیمار شکایت می‌کند، باید برای ادای توضیح به نظام‌‏پزشکی یا تکمیل پرونده به پاسگاه انتظامی برویم، مستندات خود را به دادگاه بدهیم تا بتوانیم از خود دفاع کنیم و به‌جای اینکه در محل کار خود باشیم، هر چند روز یک‌بار می‏‌بایست به کلانتری، پاسگاه، دادگاه و ... برویم. اسرار زندگی انسان­‌ها برای آن‌ها مهم است. برای بعضی از بیماران، نکاتی که شاید برای ما مهم نباشد و عادی به‌حساب آید، مهم است و برای آن‌ها راز محسوب می­‌شود و اگر کسی از کارکنان سلامت آن را فاش کند از او شکایت می‌کنند.

خانمی با تلفن ثابت مطب متخصص زنان‏ و ‏نازایی تماس گرفته است و خود را برای منشی معرفی می‌­کند که همان «رضایی» است که چند سال درگیر ناباروری است. منشی مطب آنچه را می‌شنود به زبان هم بیان می­‌کند: «بله حالا یادم افتاد، خانم رضایی! درسته چندساله که نازایی داری و دو بار هم کاشتی و نشده است» یکی از خانم‌هایی که در سالن انتظار نشسته است با سوابق ذهنی خود بیمار را شناسایی می­‌کند و به‏‌این‏‌ترتیب بعد از مدتی، این‌گونه بین خانم‌های محله پچ­‌پچ می‏‌شود: «اوا! پس خانم رضایی نازایی داره!»

خانم رضایی از پزشک، بله به‌درستی از پزشک و نه از منشی به مراجع ذی­‌صلاح شکایت می­‌کند. مسئولیت رفتار منشی با پزشک است. خود او منشی را انتخاب نموده و باید او را آموزش می­‌داد و از حسن انجام کار او در مطب، مطمئن می‌­شد.

اطلاعات بیماران را مهم بدانیم و در حفظ آن، بیش‌ازپیش تلاش کنیم.

1- غررالحکم، 5630

نویسنده:

دکتر محسن رضایی آدریانی

دانشکده سلامت و دین، دانشگاه علوم پزشکی قم